Tbt... Hep, seni en çok...

23.06.2010'dan bir tbt bu yazı..
Hissiyat aynı, değil 7 ay 7 ömür de geçse değişmiyor demek ki bir şeyler...

...

Gece yanına yatıyorum, üstünü örtüp öpüyorum usulca, öpmeden duramıyorum elinle yetiniyorum uyandırmamak için...
Ve her gece, her an şükrediyorum yanımda olduğun için...
Kanatlarını takmayı unutmuşlar da karnıma düşmüşsün gibi hissediyorum, hissin ötesinde inanıyorum...
Çok seviyorum seni, bil diye hep söylüyorum...
Sanki her anneden daha çok seviyormuşum gibi geliyor ama biliyorum ki ne eksik ne fazla, oysa ki sadece 7 aydır hayatımdasın...
Anlaması  zor di mi?
Ben seninle anladım...

Düşünüyorum da neden düşünüyorum bilmeden
Herkes, bir annenin "Lal'i"...
Kavuşmak için gün saydığı, gözünün içine baktığı, kendince sevdiği, sevgisini gösterdiği...
Sadece isimleri değişik...
Peki ya hangi noktada bir sıfat alıyor adına?
Ne zaman hırsız oluyor? Ne zaman katil oluyor? Yalancı? Dolandırıcı? Terörist? Kötü...
Çokça düşünüyorum neden düşünüyorum bilmeden...

Her şey öyle belirsiz ki...
Bugün için tek amacım gözlerinde gülümsemeni görmek, sadece o yetecek...
Peki ya yarın? Yarın ne vermem gerek sana, neyi öğretmem, ne yapmam???
Hiç bir kitapta yazmıyor, hiç kimse bilmiyor?

Elimden tek gelen seni sevmek ve ben hep, seni en çok sevicem...