bir bana mı tuhaf?

doğma büyüme İstanbul'lu olup hala yolumun düşmediği yerler keşfedince şehrimde kaçıyor keyfim. gidilmedik görülmedik bir yeri kalmamalı hele ki geldiysen 30'una, ikinci turu geziyor olmak lazım gelmez mi? yoksa bana mı tuhaf geliyor bu durum sadece??

bak ne geldi aklıma, ben bir istanbul haritası edineyim kendime en kısa sürede!!!
neyse...

geçtiğimiz hafta 3 günlük haftaiçi kaçamağı yaptık ailece. nerden esti deme asıl böylesini yapmamıştık hiç. şaka maka çalışıyorum 11 sene olmuş, hafta arası aylaklığını nasıl da özlemişim... sandığım ya da umduğum gibi mi demeli? trafik boş falan değildi, aynen tın tın gittik, kalabalıkta hatrı sayılırdı ama bir başka güzeldi pazartesi sabahına uyanmak evde...

anlattım ya hani; var ben de her şeyi tecrübe etme sevdası. laloşla indik kadıköy'e sevgili baba da bizle, trene hep el sallıyorduk bu sefer bize el sallasınlar dedik, bindik güzelim haydarpaşamdan trene gittik bostancıya. ben her anı ölümsüzleştiricem ya illa, haydarpaşadayız, lal içerde ben dışarda fotoğraf çekiyorum ne de olsa daha 10 dakika var çuf çuflamaya ya, kapılar kapanmasın mı :) ben kalayım dışarda aman aman görün bendeki paniği :)  velhasıl kelam asıl istikamet burgazada idi ve laf nerden nereye geldi. ben hayatımda ilk kez gittim burgaz'a... benim için adalar; heybeli, kınalı ve büyükadadan ibaretti nedense??

çok şey kaçırmışım... insan kalpazankaya 'da rakısını içmeden gelmemeli bu yaşa ve vapuru kaçırmak bile olsa bahanesi dalıp gitmeli gemilere karşı...

lal benden bu kadar az şey istiyorken ve ben henüz onun her istediğini yerine getirebiliyorken hayat bize güzel belki de...

güzeldi...