bir gün geldi ki, çok kötü bir gün ama senin için anı olana ihtiyacı olan vardı kızım... bir an tereddüt etmedim vedalaşırken umdum ki sıcaklığıyla sarmalasın bir bebeği, kokularınız karışsın birbirine mis gibi, sana kahkahalar attıran oyuncakların tebessüm ettirsin en azından, O'na...
ve umdum ki ulaşsın o bebeğe, tüm iyi niyetimle...
23 Ekim 2011'di kızım çooook uzaklarda bizden, Van'da yaşandı, yer sallandı, evler yıkıldı, insanlar öldü, insanlık öldü... Ve bugünlerde yaşadığımız tek kötülük, gördüğümüz tek acı bu değildi...
8 yorum:
çok iyi yapmışsın.
kuzum, sadece doğum anında giydikleri bizimle. onun dışındaki herşey paketlendi gitti bile...
en güzel anı, başka kuzularında ısındıklarını güldüklerini bilmek.
en güzeli kuzularımızın paylaşmayı "insan olmayı" bilerek büyümesi.
iyi ki senin gibi arkadaşlarımız var.
sevgiler
Sen çok iyi bir annesin,herşeyden önce iyi bir insansın Nesli...deprem hepimizi yıktı geçti...acının konumu,dili,dini,ırkı olurmu?Ama gördükki oh diyenler bile oldu..Benimde kızım var,geleceğimizin iyi insanları olsun onlar.merhameti bilsin,insanı insandan ayırmasın istiyorum,off çok dokundu bana bu yazı.
Münevver'cim çok teşekkür ederim, ama hepimizin yapması gereken bu değil mi? Ben yapmam gerekeni yaptım az bile yaptım :(
inşallah ulaşmıştır, ne acı bunu düşünmek zorunda olmak :(
canım benim ne acı bir tecrübe son olsun artık böyle hiç yere üzülmeyelim artık... o kadar basit, çözümü olan bir sorun ki bu acıyı yaşamamalıydık biz...
Yüreği güzel anne, inşallah bir daha böyle üzücü şeyler yaşamayız. Keşke acılarını dindirebilsek, ama bir nebzede olsa hafifletebiliyorsak ne mutlu.
merve'cim çok teşekkürler inşallah ve inşallah...
Yorum Gönder