Bir yetersizlik hissi çöktü içime.
Senin benden beklentilerin boyumu aşmışken ben çokça yorgun, bazen hasta, bazen aklım işte ya da hayallerimin peşinde ihmal mi ediyorum seni?
İçim sıkılıyor şu an...
Bunu düşünüyor olmak bile üzücü...
Ben kendi kendime bağırırken en çok korkuyorsun benden!
Ne istiyorum ki o an "kork ve uyu"," kork ve dur", "kork ve giyin", "kork ve sus" mu??? Gerçekten benden korkmanı nasıl bekledim ki senden?? Sen ağladığında belki artık uyursun diye niye geçirdim ki içimden??? Aslında ısrarcı değilim biliyorsun ama biliyorum ki uykun var sen dedin uyuyalım diye... Uyku zamanı uyku oyun zamanı oyun mu olsun istedim ben?? Ben miyim bunu isteyen??? Kendi rutinimize azıcık eğlence karıştırmakta ne sakınca var ki? Niye benim enerjim senin ki kadar yüksek değil :( Hastayım ama demek bahane mi şimdi!
Kaç kere söz verdim kendi kendime yükseltmeyeceğim sesimi diye ve kaç kere kendime verdiğim sözü yuttum gitti...
İyi ki çalışıyorum belki de. Evde olsam, tüm günüm seninle dolu olsa belki de çokça üzerdim seni türlü bahanelerle... Ben böyle biri değilim aslında, ah o kadar az yükselir ki benim sesim hayatta. En sevdiğime geçmesin benim nazım, sen böyle bir bahaneyi kabul etme olur mu annem??
Özür dilerim bir kez daha, çok seviyorum seni!
15 yorum:
ahh ahh;
aynı durumları aynı duyguları inanki bende yaşıyorum en yakında dün yaşadım ve oğlumdan binlece kez özür diledim:( acaba beni anlamışmıdır:? bende bugün yazayım içimdekileri diye düşünüyordum ama sen benden çok yaşa olurmu:)
ama şunu görüyorum hep aynı yaş grubunda yaşananlar ve annelere yaşatılanlar aynı..
böyle böyle büyürlerken galiba bizimde biraz onalarla büyümemiz gerek...
sevgiyle kalın..
üzülme annesi, hiç birimizin enerjisi yok. hatta bizim doğurmaya bile yokken, sen onu doğurup büyütüyorsun bile, maşallah..
Hiç üzülmeyin.. kızlar çalışan ve yorgun annelerine hiç kızmazlar.. Küçükkende büyüyüncede. Hep çok severler onları :)
Nesli o unutmuştur bile, sende unut.
Sonraki günlerde telafi edersin :)
az daha sabır, sana büyüdükçe keyiflenecek demiştim dimi. hep demiştim diyorum ama kızma bana. Lal'e kıyamam.
Ne kadar güzel anlatmışsın içini...
Ve ben ne kadar yakın hissettim okurken kendimi, duygularına...
İçim sızladı...
Okurken içim bi tuhaf oldu,kızım 9 aylık ve o büyüdükçe belki bende senin yaşadıkları yaşayacağım...Ama çok samimi anlatmışsın...ben okurken etkilendim duygularından,anneliğindeki samimiyetten.........Laloşa gelince bu olay onun için çoktaaan mazi oldu...hehe :):))
ben de biraz sabırsız, biraz asabiyim... olmasın diyorum böyle huylarım ama oluyor.. bazen 9 aylık kızımdan söz dinlemesini bile bekliyorum.. biraz daha büyüyünce naparım bilmiyorum..
çok teşekkürler defnecim ben de büyüyeceğim onunla birlikte...
dün dedi ki eşim en azından farkındasın ve dikkat edeceksin, sindi içime en azından yaptığımız hatayı biliyoruz...
Paris, sen dedin ya bunu öyle mutlu oldum ki...
Özlemişim...
emel sen de durumlar nasıl bilmiyorum ama paylaşmak iyice farkettirdiki bana ben ne kadar yorgun, sinirli, hasta vs. olursam olayım tutmalıyım kendimi başka seçenek yok!
Münevver çok teşekkürler, belki bu şahit olduğun vicdan azabım aklında kalır ve sen yaşamazsın hiç bir zaman bu duyguyu... İnşallah :)
Sabır sevgi, başka hiç bir yolu yok(muş)...
Bu vicdan azabını çekmektense inan yorulalım, bekleyelim biz sinirlenelim...
ah ahh kendime yakıştıramadım en büyük derdim bu :( atamadım içimden de canım kızım benim yaa yok ki başka :)
Bağırdığımda bile kedi gibi bana yanaşması, gözümün içine bakması, bir yandan ağlarken bir yandan en ufacık bir gülümsememle hemen kikirdemeye başlamasıdır bir de beni yakan.
Nasıl inanıp güveniyorlar bize. Bağırsak bile...
Yorum Gönder