benim pembe dünyamda...

2 olmaya günler kaldı,

her seferinde hayranım haline tavrına,

her seferinde "iyi ki" diyorum ne güzelmiş anne olmak ona,

ve keşkeli bir sürü cümle var içimden kurduğum, bu teklik uğruna...

çok güzel anılar var bugünlere dair, unutulmaz inşallah yazmadım da bu yana...

belki de hızına yetişemedim süprizlerinin...

haylazdı ya bir de dillendi...

cümleler kuruyor, daha yukarılara zıplıyor, öperek uyandırıyor ah bir de annneeeem diyor sarılıyor ki kelimeler yetmez anlatmaya...

kapıda bekliyor beni her akşam elinde terliklerim ah nasıl şımarıyorum bir bilse...

tarkanla başlıyoruz onunla sonlandırıyoruz günü, evde sürekli öp öp öp çalıyor ve ben onu ekrandan öperken yakaladım:) akşam çok uykusu geliyor ve uyumaya gidiyor tarkan öyle vedalaşıyoruz kendisi ile...

bu arada yeniden 6lı rakamlara döndüm tartıda seneleeeer seneler sonra, kocamcığımın hiç görmediği bilenlerin unuttuğu bir halimdeyim şimdi, mutluyum çok...

bir de güzel şeylerde imzam var işe dair. inandığım, keyfi aldığım, gurur duyduğum...

benim dünyam öyle güzel ki bizim dört duvarımız öyle sakin, huzurlu ki dışarda yaşananlar, o duvarsız yerlerde yaşananlar... o acılar ah hepsine merhem olasım varken çaresiz hissetmek kendini, boşveremem ki ben boşvermek istemem ki...

yazmak gelmiyor bazen içimden...