Dün gece...

O salonda oynarken kendi kendine, ben koltukta biraz tv biraz twitter kurcalarken mutlu mu acaba diye geçti içimden? Memnun mu hayatından? Doğru tarafta mıyım? Ya yanlış yapıyorsam bir şeyleri diye saldım içime endişeleri... Odasında oyunlar oynamıyorum, acaba sever mi dediğim bir kaç oyuncağı da almadım daha, parka da götürmedim yazın şu son günlerinde ama çokça öptüm öperim şarkılar söyledim yemeği birlikte yedik, biraz kızdım sandalyaden kucağıma hop hop atlamasına ya düşerse diye ya uff olursa diye yani...

Belki de tertemiz bir saat sadece ikimize ayırmalı, kitaplarını salonda değil odasında okumalı ve üşenmemeli parka gitmeli her akşam. Offlamamalı çok enerjisine. Kendi kendime m, buldum ben şimdi cevapları? İtiraf mı ettim yoksa? Ahhh Nesli ahhh kıymetini bil şu günlerin!