Suskun, yorgun, halsiz haliyle biraz mutsuz...
Gözler sürekli nemli, ağlamaya meyilli...
Varmış tabi ki bir nedeni, ben kendimi depresyonda sanırken kistik şikayetime haşimotoyu ekleyip, d vitaminimi sıfırlayıp bir de insülin direnci gösterince az bile olmuşum, çok bile dayanmışım...
Şimdi ilaç poşetimle birlikte iyice babaneme benzemiş hissederken, takvime inat yaşlanmış hissetmiyor değilim kendimi...
Artık azıcık assam yüzümü gerçek değil diyorum bu duygu kendine gel! Yarıyor işe...
Bir sürü şey geçti günlerle...
Hani koala diyordum ya Lal'e diilmiş onu gördüm, çünkü o zaman koalaysa şimdi ne adını koyamıyorum... Yapışık yaşıyoruz, sımsıkı sarılıyor çokça bana, saçlarımdan çekerek öpücüklere boğuyor, kucak kucağa yemekler yiip, koyun koyuna uyuyoruz, hep birlikteyiz part time anneliğim el verdikçe... Şaşkınlıkla seyrediyorum büyümesini. Karnımda, bebek arabasında geçtiğimiz yollardan koşuşuna sulanıyor gözlerim ne yapılır ki başka...
Kelimeler dökülüyor zorlayınca ağzından yavaş yavaş. Birden sökülecek diyorlardı da inanamıyordum her zaman ki gibi. En sonunda 18. ayında "baba" dedi inadını kırıp... En çok anne diyor ama :)
Tepkileri, seçimleri, istekleri var artık...
Kızdığı şeyleri biliyorum artık mutlu olacaklarını da...
İnatçı çokça...
Fazla dışa dönük...
Hareketli...
Yaramaz!
Müdahale etmek istemiyorum bu sürece biraz zor olsa da törpülemeye eğitmeye çalışmıyorum. Çünkü bence müdahale etmemeli bu sürece. "Terbiye" kısmı hayata dair olmalı karakterine yönelik değil...
Kimin çocuğu yahu bu dedirtiyor bana :)
Ayakkabıları koşturmaktan eskimiş, dizlerinde çimen lekeleri, onun altında kabuk tutmuş yaraları ile keşfediyor hayatı. Düşsün, kalksın, çekiştirsin, ağlasın, denesin, yanılsın önünde durmak istemiyorum. Ben sımsıkı sarılıyorum ona sadece. Sadece güzel bir ahlak verebilmek amacım, iyi bir insan olmayı anlatabilmek...
Hayat bakalım ne gösterecek bize...
15 yorum:
Öncelikle fotoğrafların çok güzel olduğunu söyleyeyim, maşallah pek tatlı kızınız, sonrada geçmiş olsun size. Ben de haşimoto hipo tiroidiyim ve bununla yaşamayı artık öğrendim, kolay değil. Yediklerinize dikkat, kilo almaya başlıyor insan, bir türlü gitmeyen kilolar. Haşimotonun bir diğer yan etkisi de şeker, kolesterol, aman dikkat, gerçi doktorunuz söylemiştir hepsini. Bu gelgitli ruh hali malesef yıpratıyor insanı. Kolay gelsin.
sevimli cadı :D bırak annesi herşeyi kendisi öğrensin doğru yol bu :) iyi insan olur tabi sen varken önünde, merak etme ;)
Bu yazınızın üstüne ne zamandır planladığım ama bir türlü gerçekleştiremediğim haşimatolu olmayı anlattım, beklerim.
bayıldım bayıldım bayıldımmm, tarzına bayıldım, her haline bayıldım.
Hayatın güzelliklerine tutunabilen iyi bir insan olur inşallahhh..zaten hepimizin amacı bu değil mi.
öncelikle geçmiş olsun canım. inşallah çabuk toparlanırsın. bende ne zamandır yazmıyor diye düşünüp, bloğumdaki güncellemelere baktıkça farkediyordum yokluğunu.
lal'e kocaman maşallah annesi. bu yaramazlıklarıyla bazen çileden çıkarsalarda bizi çok sevimli halleri sakileştiriyor insanı.
sevgiler
Geçmiş olsun canım. Lal çok çok tatlı hele gülüşü bayılıyorum, gözlerinden afacanlık akıyor :))
Handeee afacanlık ve bilumum yaramazlıkta üstüne yok :)))
Özge çok teşekkürler :) inşallah içten bir amin bu güzel dileklerine...
çok teşekkürler canım. bu koşturmaca da ister istemez uzak kaldım ama özledim de yazmayı, okumayı...
mutlaka okuyacağım çok sağol paylaştığın için...
ah ben daha alışamadım, tuz olayını bile beceremiyorum :( bir an önce adapte olmalıyım... ve çok sevindim fotoğrafları beğenmenizi :)
baharcım iiinşallah canım inşallah...
benim fıstığım için de bir AMİİNNNN :))
işte böyle bebişler yetişsin her yerde...kendi kendine olsun,ama hep yanında olduğunuzu bilsinler,hissetsinler,sadece var olmanızdan güç alsınlar :)) yaramazlık iidir,zekiliktir biraz da :)
çok zeki kızım Sinemcim çooooooooooooooooook :):):)
Yorum Gönder