3 Mayıs 2011 Salı

Artık...

Bizim buzdolabımızın üstü Lal imzalı sanat eserleri ile dolu...



Açık konuşmak gerekirse bu konuda pek istidatı yok gibi:) Benim de elim değdi ama işte bu kadar oldu sonuç. Bizim çekirdekgiller için pek bir kıymetli, pek güzel aksi mümkün mü?

En büyük keyfi yazı yazmak , boya yapmak ve o boya kalemlerini yemek. Bir çözüm olsun diye adını bilmediğim bir resim yapma zımbırtısı aldım; hani böyle mıknatıslı gibi bir kalemle çizip alttaki çekçekle hepsini temizleyebildiğin tarzda bir şey ama saklanmıyor ya çizilenleri sevmiyorum onu çok...

Her şeyi saklamak istiyorum, ilklerinin hepsini fotoğraflamak, tarihleri bir kenarda tutmak doya doya yaşamak ve ona çocukluğunu anlatmak eksiksiz...

Büyüyor...

Artıyor anılar...

Şımarık çokça, söylemesi ayıp vakti zamanında söylendiğim çocukların tüm kötü huyları var kendisinde :) Çaresiz hissettiğim çok anım oluyor ama genelde anı kabullenip tadını çıkarmaya gayret gösteriyorum. Anne diye çığrınmalarına bayılıyorum, şarkılar söyleyerek uyutuyorum bu bed sesimin onu sakinleştirmesine inanamayarak çokça, gece yanımda uyutuyorum fırsat oldukça, gece ağladığında "annecim yanındayım" diyorum ve susuyor. Ben de şımarıyorum sayesinde. Şimdi farkettim de benden çok o beni şımartıyor sanırım...

Birlikte oyun oynuyoruz çay yapıyor bana, kedicimden kıskanıyor, dans ediyoruz çığlık çığlığa, kocaman öpüyor beni ve beni öptüğü gibi öpmüyor hiç kimseyi...

Doymuyorum doyamıyorum sevmelere. Dün gece cici yaptırırken yanağına "söz ver "dedim; "büyüyünce belki de benim kadar olunca bile gene böyle sırnaşıp koynuma cici yaptır kendine olur mu" dedim. Hıı dedi sözünü tutar mı ki acaba?

14 yorum:

sümeyye dedi ki...

bence çok başarılı olmuş..sanat eseri annesi bunlar,bizimkide kitapları çok seviyo,elinden düşürmüyo hiç nasıl mutlu oluyorum anlatamam :)

betül dedi ki...

yine ne güzel anlatmışsınız periciğim:)
çok duygusal oldum ben
öptük

cokoprenses dedi ki...

tutar annesi sözünü,o senin minik kuşun.hep senin kanatlarının altında olacak ne kadar büyüse de.

cigdem & elif dedi ki...

dün araba ile dönüyoruz. tabi arka koltuktayız. kuzu yapıştı yanaklarıma. baba (ayrılın görüyorum aydnadan, öpme kızım, beni öp)
o an kızımla yaşadığım en güzel an ve biliyorum sadece ikimize özel.
işte "annelik" bu.

nesli dedi ki...

insan nasıl da sahipleniyor, çok sevince oluyor ister istemez herhalde...

nesli dedi ki...

o kadar olsun ama di miii :)

nesli dedi ki...

benzerlik belki de buluşunca böyle bir ortak paydada...

nesli dedi ki...

post modern bir tarz değil mi bilinçli herhalde :) lal'de yırtmıyor artık kitapları okutmuyor da ama ona da sıra gelecek herhalde...

merve dedi ki...

Zaman akıp geçiyor çokça anı biriktirmeli. Her ayrıntıyı saklamalı. Bende kızımla ilgili her detayı fotoğraflamak istiyorum. Anı koleksiyoncusu oldum çıktım anne olunca :) Öyle güzel anlatmışsınızki yine. Çok keyif alıyorum sizi okurken. Çok sevgiler :)

Özge dedi ki...

çok başarılı, minik ellerine sağlık kuzucuğun..o eller de doymaksızın öpülmek ısırılmak ister ...

Aysen dedi ki...

Anneler gününü kutlar, Lal'i o gül yanaklarından öperim.
Sevgilerimle,

nesli dedi ki...

ne geç kaldım ben böyle yazdım ama bahanelerimi... çok teşekkür ederim senin de kutlarım geçmiş anneler gününü daha nicelerini...

nesli dedi ki...

Çok teşekkürler Özge:)

nesli dedi ki...

merve çok mutlu oldum inan :) bence büyüdükleri zaman onlar da çok mutlu olacaklar seneler öncesinden gelen bu anılara...